Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Καθεδρικός Ναός Αγίου Βασιλείου



Ο Καθεδρικός Ναός της Μεσιτείας της Παρθένου της Τάφρου (ρωσ. Собор Василия Блаженного) πιο γνωστός ως Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου του Ευλογημένου ή Καθεδρικός του Αγίου Βασιλείου) είναι μια εκκλησία με πολλούς κρεμμυδοειδείς τρούλους, η οποία βρίσκεται στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και είναι το σύμβολό της.
Την ανέγερση του Καθεδρικού Ναού ζήτησε ο Τσάρος Ιβάν ο Τρομερός και κτίστηκε μεταξύ των ετών 1555 και 1561 σε ανάμνηση της κατάκτησης του Χανάτου του Καζάν. Το 1588 ο Τσάρος Φιοντόρ ο Κωδωνοκρούστης προσέθεσε ένα παρεκκλήσιο στην ανατολική πλευρά του ναού, πάνω από τον τάφο του Αγίου Βασιλείου του διά Χριστόν σαλού (Василий Блаженный), από τον οποίο πήρε ολόκληρος ο Καθεδρικός Ναός το όνομά του.
Ο Ναός βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Κόκκινης Πλατείας, ακριβώς απέναντι από το Κρεμλίνο. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος. Αποτελείται από εννέα παρεκκλήσια, κτισμένα γύρω από ένα κεντρικό κτίριο. Η αρχική ιδέα ήταν το κάθε παρεκκλήσιο να αφιερωθεί σε άγιο, στην ημέρα μνήμης του οποίου ο Τσάρος πέτυχε στρατιωτική νίκη. Οι χαρακτηριστικοί κρεμμυδόσχημοι τρούλοι του ακολουθούν την παραδοσιακή ρωσική ναοδομία και σε συνδυασμό με την πολυχρωμία τους διαμορφώνεται το τελικό εντυπωσιακό σύνολο. Ο θρύλος λέει ότι ο Ιβάν ο Τρομερός τύφλωσε τον αρχιτέκτονα Ποστνίκ Γιάκοβλεφ, μόλις τελείωσε ο Ναός, για να τον εμποδίσει να ξανακτίσει κάτι τόσο εντυπωσιακό.
Σε έναν κήπο μπροστά στο Ναό βρίσκεται ένα μπρούτζινο άγαλμα προς τιμήν των Ντμίτρι Ποζάρσκι και Κουζμά Μίνιν, εθελοντών στην αντίσταση ενάντια στους εισβολείς Πολωνούς στα τέλη του 16ου και αρχές του 17ου αιώνα. Αρχικά το άγαλμα είχε στηθεί στο κέντρο της Κόκκινης Πλατείας, αλλά η σοβιετική Κυβέρνηση θεώρησε ότι εμπόδιζε τις μεγαλειώδεις στρατιωτικές παρελάσεις και το μετακίνησε μπροστά στο Ναό το 1936
Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου δεν πρέπει να συγχέεται με το Κρεμλίνο. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα του, αλλά δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο συνέχειά του ή τμήμα του.

Κοκκινη πλατεία



Η Κόκκινη Πλατεία (Ρωσικά: Красная площадь, Krasnaya ploshchad) είναι μια αστική πλατεία (πόλεως) στη Μόσχα, στη Ρωσία. Η πλατεία χωρίζει το Κρεμλίνο, την πρώην βασιλική ακρόπολη και τη σημερινή επίσημη κατοικία του Προέδρου της Ρωσίας, από μια ιστορική συνοικία γνωστή ως Kitai Gorod. Καθώς οι κύριες οδοί της Μόσχας ξεκινούν από εδώ προς όλες τις κατευθύνσεις, οι οποίες μετά γίνονται μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι έξω από την πόλη, η Κόκκινη Πλατεία θεωρείται συχνά ως η κεντρική πλατεία της Μόσχας και όλης της Ρωσίας.



Η πλούσια ιστορία της Κόκκινης Πλατείας αντανακλάται σε πολλά έργα τέχνης, συμπεριλαμβανομένων πίνακες του Vasily Surikov, Konstantin Yuon και άλλων. Η πλατεία αποσκοπούσε στο να λειτουργεί ως η κύρια αγορά της Μόσχας. Επίσης χρησιμοποιήθηκε για διάφορες δημόσιες τελετές και διακηρύξεις και περιστασιακά ως ο χώρος της στέψης των Ρώσων Τσάρων. Η πλατεία σιγά σιγά γέμισε από κτίρια από τότε και χρησιμοποιείται για επίσημες τελετές από όλες τις Ρωσικές κυβερνήσεις από τότε που ιδρύθηκε.
Το όνομα Κόκκινη Πλατεία δεν προέρχεται ούτε από το χρώμα των τούβλων γύρω της (που στην πραγματικότητα ήταν ασπρισμένοι σε κάποια σημεία της ιστορίας) ούτε από την σύνδεση του κόκκινου χρώματος με τον κομμουνισμό. Μάλλον, το όνομα προήλθε διότι η Ρωσική λέξη красная (krasnaya) σημαίνει είτε «κόκκινο» είτε «όμορφο» (το δεύτερο είναι μάλλον αρχαϊκό, прекрасная, prekrasnaya). Αυτή η λέξη, με την σημασία «όμορφο» αρχικά χρησιμοποιήθηκε για τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου και ακολούθως ο όρος μεταφέρθηκε για την κοντινή πλατεία. Πιστεύεται ότι η πλατεία απόκτησε το πρόσφατο όνομα (αντικαθιστώντας το παλαιότερο Pozhar, ή «καμένο εξωτερικό μέρος») τον 17ο αιώνα. Πολλές αρχαίες Ρωσικές πόλεις όπως το Σούζνταλ, το Yelets, και το Pereslavl-Zalessky, έχουν την κύρια πλατεία τους με το όνομα Krasnaya ploshchad.

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Η Περιφέρεια Λένινγκραντ (ρωσ. Ленингра́дская о́бласть) είναι ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας. Βρίσκεται στη βορειοδυτική Ρωσία, στα σύνορα της χώρας με τη Φινλανδία και την Εσθονία. Βρέχεται από τον Κόλπο της Φινλανδίας (ανατολική Βαλτική Θάλασσα) και παλαιότερα έφερε το όνομα Ίνγκρια, μαζί με εδάφη που σήμερα ανήκουν στη βορειότερη Δημοκρατία της Καρελίας.
Κέντρο της περιφέρειας είναι η Αγία Πετρούπολη, η οποία όμως (ως πρώην πρωτεύουσα του κράτους) τελεί υπό το καθεστώς της ομοσπονδιακής πόλης, αποτελώντας ξεχωριστή μονάδα στη ρωσική διοικητική διαίρεση. Μέχρι το 1991, η Αγία Πετρούπολη έφερε επίσης το όνομα Λένινγκραντ.
Το Λένινγκραντ χωρίζεται σε 17 νομούς, με συνολική έκταση 84.500 τ.χμ. και πληθυσμό 1.669.205 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2002. Κύριες δραστηριότητες είναι η βιομηχανία και το εμπόριο - η αναλογία αστικού προς αγροτικό πληθυσμό είναι 2 προς 1. Στην περιφέρεια υπάγονται συνολικά 31 πόλεις, με μεγαλύτερες εξ αυτών τη Γκάτσινα (88.659) και το Βύμποργκ (79.224 κάτοικοι). Στις στατιστικές δε συμπεριλαμβάνεται η Αγ. Πετρούπολη (περίπου 5.000.000), για το λόγο που αναφέρθηκε παραπάνω.

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Ασιατικες πολεις της Ρωσίας

Α

  • Αλαπάεβσκ
  • Αμούρσκ
  • Αμπακάν
  • Ανάντιρ
  • Αραμίλ
  • Αρτιόμοβσκι
  • Ασμπέστ

Β

  • Βέρχνι Ταγκίλ
  • Βέρχνιαγια Πησμά
  • Βέρχνιαγια Σαλντά
  • Βέρχνιαγια Τουρά
  • Βερχοτούριε
  • Βλαδιβοστόκ
  • Βλαντικαφκάς
  • Βολτσάνσκ

Γ

  • Γεκατερίνμπουργκ
  • Γιακούτσκ

Ζ

  • Ζαρέτσνι

Ι

  • Ίβντελ
  • Ιρκούτσκ
  • Ιρμπίτ

Κ

  • Κάμενσκ Ουράλσκι
  • Καμισλόβ

Κ συνέχεια...

  • Καρπίνσκ
  • Κατσκανάρ
  • Κιζίλ
  • Κιροβγκράντ
  • Κούσβα
  • Κρασνογιάρσκ
  • Κρασνοουράλσκ
  • Κρασνοουφίμσκ
  • Κρασνοτουριγίνσκ

Λ

  • Λεσνόι

Μ

  • Μαγκαντάν
  • Μηχάιλοβσκ
  • Μπαρναούλ
  • Μπεριόζοβσκι
  • Μπισκ
  • Μπογκντανόβιτς

Ν

  • Νίζνι Ταγκίλ
  • Νίζνιαγια Σαλντά
  • Νίζνιαγια Τουρά
  • Νίζνιε Σέργκι
  • Νόβαγια Λιάλια
  • Νεβιάνσκ
  • Νοβοκουζνέτσκ

Ν συνέχεια...

  • Νοβοουράλσκ
  • Νοβοσιμπίρσκ
  • Ντεγκτιάρσκ

Ο

  • Ομσκ
  • Ορότουκαν
  • Ουλάν Ουντέ

Π

  • Περβοουράλσκ
  • Πετροπάβλοφσκ Καμτσάτσκι
  • Πολεφσκόι
  • Προβιντενίγια

Ρ

  • Ρεβντά
  • Ρεζ

Σ

  • Σεβεροουράλσκ
  • Σερόφ
  • Σησέρτ
  • Σουχόι Λογκ
  • Σρεντνεουράλσκ

Τ

  • Τάλιτσα
  • Ταβντά
  • Τομσκ
  • Τουρίνσκ
  • Τσελιάμπινσκ
  • Τσιτά

Περιφέρεια Ριαζάν


Η περιφέρεια Ριαζάν (ρωσ. Рязанская область) - είναι ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας, υπαγόμενο στο Κεντρικό Διαμέρισμα. Σημαντικότερες πόλεις της είναι η πρωτεύουσα Ριαζάν(523.400 κάτοικοι - απογρ. 2001). Στα βόρεια της περιφέρειας βρίσκεται ο ποταμός Οκά.
Η περιφέρεια Ριαζάν συνορεύει με τις περιφέρειες Μόσχα, Βλαντίμιρ, Νίζνυ Νόβγκοροντ, Μορδοβία, Πένζα, Ταμπόβ, Λίπετσκ και Τούλα. Το κλίμα είναι εύκρατο ηπειρωτικό.
Η πολή Ριαζάν είναι μεγάλο κέντρο μηχανολογίας και παραγωγής τροφίμων.

Διοικητική διαιρεση της Ρωσίας

Η Ρωσία είναι ομοσπονδιακό κράτος, κάτι που φαίνεται και στην επίσημη διπλωματική ονομασία της (Ρωσική Ομοσπονδία). Αποτελείται από 83 ομοσπονδιακά υποκείμενα που διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
  • Περιφέρεια (область) - 46: είναι συνήθως περιοχές με ομοιογενή ρωσικό πληθυσμό. Διαθέτουν τοπική βουλή, αλλά ο κυβερνήτης τους διορίζεται από το ρώσο πρόεδρο. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, φέρουν το όνομα της πρωτεύουσάς τους.
  • Κράι (край) - 9: τα Κράι (μεθοριακές περιοχές) είναι ό,τι και οι Περιφέρειες, αλλά φέρουν αυτήν την ονομασία για ιστορικούς ή γεωγραφικούς λόγους.
  • Δημοκρατία (республика) - 21: οι Δημοκρατίες ταυτίζονται (ιστορικά ή πληθυσμιακά) με κάποια αυτόχθονα μειονότητα, της οποίας φέρουν το όνομα (π.χ. Δημοκρατία της Καρελίας). Είναι αυτόνομες, με δικό τους τοπικό σύνταγμα, πρόεδρο και κοινοβούλιο, αλλά εκπροσωπούνται διεθνώς από την κεντρική κυβέρνηση. Στη διοίκηση και την εκπαίδευση χρησιμοποιούνται δύο γλώσσες (η ρωσική και αυτή της μειονότητας), ενώ προϋπόθεση για την ανάληψη δημοσίων αξιωμάτων είναι η γνώση και των δύο γλωσσών. Πάντως λίγες είναι πια οι Δημοκρατίες όπου υπερτερεί το τοπικό στοιχείο, κυρίως στην Υπερκαυκασία - στις περισσότερες η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ρωσικής καταγωγής ή εκσλαβισμένοι αυτόχθονες κάτοικοι.
  • Ομοσπονδιακή Πόλη (федеральный город) - 2: η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη, οι οποίες λόγω του μεγέθους και της σημασίας τους αποτελούν χωριστά ομοσπονδιακά υποκείμενα και υπάγονται απευθείας στη δικαιοδοσία της ρωσικής κυβέρνησης.
  • Αυτόνομος θύλακας (автономный округ) - 4: έδρα μειονοτήτων, με περισσότερη αυτονομία από τις Περιφέρειες αλλά λιγότερη από τις Δημοκρατίες λόγω του μικρού πληθυσμού τους.
  • Αυτόνομη Περιφέρεια (автономная область) - 1: η Εβραϊκή Αυτόνομη Περιφέρεια στα ανατολικά της συνοριογραμμής με την Κίνα, απομεινάρι της σοβιετικής εποχής.
Σύμφωνα με το ρωσικό Σύνταγμα, κάθε ομοσπονδιακό υποκείμενο έχει δική του σημαία και εθνόσημο και είναι ισότιμο με τα άλλα ανεξαρτήτως της νομικής του μορφής, του μεγέθους ή του πληθυσμού του. Η αρχή της ισοτιμίας εξασφαλίζεται με την εκλογή ίδιου αριθμού αντιπροσώπων (2) στην Άνω Βουλή (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο) της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αντίθετα, στην Κάτω Βουλή (Δούμα) η εκπροσώπηση γίνεται με πληθυσμιακά κριτήρια.
Βάσει της γεωγραφικής τους θέσης, τα ομοσπονδιακά υποκείμενα ομαδοποιούνται σε επτά ευρύτερα Διαμερίσματα που ελέγχονται από τον Πληρεξούσιο του ρώσου προέδρου: Κεντρικό, Νότιο, Βορειοδυτικό, του Βόλγα, Ουραλικό, Σιβηρικό, της Άπω Ανατολής. Τα τέσσερα πρώτα καταλαμβάνουν τα ευρωπαικά εδάφη της χώρας και τα υπόλοιπα τρία τα ασιατικά.

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Κράι Σταυρούπολης


Το Κράι Σταυρούπολης (Ставропо́льский край) είναι ομοσπονδιακο υποκειμενο της Ρωσίας υπαγόμενο στο Νότιο Διαμέρισμα. Πρωτεύουσά του είναι η Σταυρούπολη (354.857 κάτοικοι - απογρ. 2002), την οποία ίδρυσε ο πρίγκιπας Ποτέμκιν το 1777. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι το Πιατιγκόρσκ (140.559), το Νεβινομίσκ (132.141) και το Κισλοβόντσκ (129.788).
Οι περισσότερες από τις πόλεις του κράι ιδρύθηκαν ως μεθοριακά φρούρια κατά τη διάρκεια της ρωσικής επέκτασης στον Καυκασο και των πολέμων εναντίον των Οθωμανων. Αυτό εξηγεί και την ονομασία του (κράι:σύνορο), αφού σήμερα είναι εσωτερικό έδαφος (δε συνορεύει με κανένα κράτος).
Το Κράι Σταυρούπολης είναι ένα από τα πιο ισόρροπα, όσον αφορά την αστική ανάπτυξη, ρωσικά εδάφη. Στην πρωτεύουσά του κατοικεί μόνο το 1/8 του πληθυσμού, ενώ υπάρχουν συνολικά τέσσερις πόλεις με πληθυσμό άνω των 100.000 και άλλες δέκα με πληθυσμό άνω των 30.000 κατοίκων.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, το κυρίαρχο εθνικό στοιχείο είναι οι Ρωσοι (81,6%) και ακολουθούν οι Αρμένιοι (5,5%). Υπάρχουν επίσης 34.078 κάτοικοι (1,2%) που είναι Έλληνες.